Italië en de regio's
Vlaanderen en Italië hebben eeuwenoude historische banden. Denk maar aan de handelsrelaties tussen de Vlaamse (Brugge, Gent, Antwerpen...) en de Noord-Italiaanse steden of de wisselwerking tussen de Vlaamse primitieven en de kunstenaars van de Italiaanse renaissance. Het huidige economisch belang van Italië en intense culturele uitwisseling waren medebepalend voor de opening van een nieuwe Diplomatieke Vertegenwoordiging van Vlaanderen in Italië.
Naast stichtend lid van de EU en de NAVO behoort Italië bovendien ook tot de G7 en de G20 en is het de derde economie van de Eurozone, na Duitsland en Frankrijk, en de zevende van de wereld. Italië heeft een gediversifeerde economie en is na Duitsland binnen de EU de grootste fabrikant en exporteur van een grote variatie producten zoals machines, voertuigen, chemische en farmaceutische producten, voeding, textiel en kledij, meubelen, robotica en luxeproducten. Het land beschikt immers over een grote industriële capaciteit met grote industriële ondernemingen.
Italië is onderverdeeld in twintig regio's. Elk van deze regio's heeft een parlement (il consiglio) en een regering (il giunta) voorgezeten door een president die rechtstreeks wordt verkozen. Van de 20 regio's zijn er 5 met een bijzonder statuut op basis van taal en territoriale criteria: Valle d'Aosta, Trentino-Alto Adige, Friuli-Venezia Giulia en de eilanden Sicilië en Sardinië. De regio's zijn verder onderverdeeld in 107 provincies en circa 8000 gemeenten.
Vlaanderen wil in het kader van bestaande Europese netwerken de relaties verder uitbouwen met de Italiaanse regio's. Bovendien hebben meerdere Italiaanse regio's een eigen vertegenwoordiging in Brussel.